Duga 940 kilometara, reka u jugoistočnoj Evropi je Reka Sava. Nastaje spajanjem reka Sava dolinka (izvire na Kranjskoj gori i spušta se Karavankama i Julijskim alpama na jugoistok) i Sava bohinjka (izvire južno od Triglava) kod Radovljice i teče na jugoistok pored Kranja, nakon 300 kilometara kroz Zagreb glavni grad Hrvatske. Velikim svojim delom je pogranična reka između Hrvatske i Bosne i Hercegovine. U Dunav se uliva u Beogradu, glavnom gradu Srbije. Za rečne brodove, Sava je plovna od Siska do Beograda.
Područje levo i desno od Save se naziva Posavina.
Najveće pritoke reke Save su :
- Kolubara,
- Mirna,
- Drina,
- Kupa,
- Orljava,
- Bosut,
- Una,
- Vrbas,
- Bosna,
- i Krka.
Države kroz koje reka Save teče su Slovenija, Hrvatska, Bosna i Hercegovina i Srbija.
Kako se Sava uliva u Dunav ona pripada crnomorskom slivu.
Najveci gradovi na Savi su Zagreb, Sisak, Slavonski Brod, Županja, Bosanski Brod, Bosanski Šamac, Brčko, Sremska Mitrovica, Šabac i naravno Beograd.
Izvor
Reka Sava je probila svoj današnji koridor, savladavši barijeru kod Podsuseda, otprilike pre deset hiljada godina, ili još jednostavnije rečeno na samom kraju poslednjeg ledenog doba. Tada se, nekada dugački i jedinstveni masiv razdvojio na tri manje geografske celine: Samoborsko gorje, Medvednicu i Kalnik. Od tog vremena do danas Sava je nataložila ogromne količine šljunka i peska celom svojom dolinom, a ponegde je debljina takvih naslaga i do četrdesetak metara. Nije dovoljno jasno pisanje nekih antičkih autora da se Dunav preko Save povezuje (spaja, uliva) sa Jadranskim morem.
Ime
Sava je snažna reka koja bogu Zevsu (Dunavu) naliva nektar i hrani ga ambrozijom, da bi bio besmrtan i natprirodan. Od hidronima Sava vodi poreklo i ime Sabazios (Σαβαζιος), sa Save. U mitologiji, Sabazije je tračko-frižansko božanstvo. Njegov otac je Zevs, koji se u vidu zmije sjedinio sa Persefonom, Hadovom ženom u njegovim dvorima kraj reke Stiga. Boga Sabazija slavili su orgijastički ljudi, nalik na Dionisa, posebno žene iz prostog naroda. Njegovo ime poistovećuje se sa današnjim gradom koji se zove Šabac. Prvi put se ime Šabac pominje u petnaestom veku, u letopisu koji je sačuvan iz 1476. godine. Tu stoji da se Šabac ranije zvao Zaslon, što bi značilo zaklon, po imenu nekog brega, gde je bila prvobitna lokacija grada. Ima tvrdnji, da se ime Šabac pominje i ranije, još 1074. godine. Postoje teorije da je ime vezano za reku Savu, koja se i latinski zvala Sava, te mnogi smatraju da bi se pre trebalo zvati Sabacium. Po nekim autorima se smatra da je Grčkog porekla, jer Grci Savu zovu Saba, pa otuda Sabac, Šabas, Šabac. Po drugom mišljenju, naziv grada potiče iz paleoglosologije Balkana, od naziva reke Save i boga Sabazija.